🥳 Bo To Jest Rodzina Podkład

Wasza miłość imponuje, bo jest naprawdę wielka, niech Wam się każdego dnia darzy pomyślność wszelka. Życzenia na rocznicę związku - bez rymów Do wysłania drugiej połówce. Dzisiaj szczęśliwy dzień - rocznica naszego związku. Życzę Tobie i sobie, aby nasza miłość każdego dnia się rozwijała i stawała coraz większa.

^{Słyszę w słuchawce telefonu jednym uchem: „Będzie dwójka dzieci. Przywieziemy”. A w drugim uchu słyszę: „Zaopiekuj się mną. To wiozą mnie. Mam na imię Jezus”... W kuchni wisi duży krzyż. Na ścianie za nim widać wyraźną rysę, pęknięcie, które przebiega, przecinając poziomą belkę. Tak samo jest z życiem dzieci, które znalazły się w tym domu, których „pęknięty” los stara się posklejać Jezus Chrystus. Dziś nie widać po nich przeżyć minionych dni, nieprzespanych nocy, strachu i braku poczucia bezpieczeństwa. Z ich twarzy nie znika uśmiech. Przy stole w kuchni siedzi kilka dziewcząt. Żywo rozmawiają, śmieją się, żartują. Agnieszka, trzymając na rękach córkę Maję, stawia na blat talerz z ciastem. Każdy sięga po kawałek i na chwilę nastaje cisza. Jeszcze kompot i herbata, co kto woli. – Napisałyśmy o naszym domu piosenkę – zagaduje Michasia. I zaczynają nucić: „Mieszkamy w Katolickim, jesteśmy sobie bliscy, jemy z jednej miski sos z pudliszki, bo nie ma drugiej miski...”. Jak rodzina – śmieje się Agnieszka. – My tu tworzymy grupę takich ziomali – dodaje Weronika. Żeby żyć inaczej Nagle rozbrzmiewa dzwonek. Siostra Vianneja otwiera drzwi. W progu pojawia się Magda, energiczna dziewczyna, uśmiechnięta, i od razy zagaduje, że wraca z egzaminu, trudno nie było, powinna zdać. – To nasza wychowanka, już samodzielna. Przyszła po swoją siostrę, żeby ją wziąć na popołudnie – wyjaśnia siostra zakonna. Magda odbiera telefon i tłumaczy, że: „Jakoś mi poszło, trochę się pomyliłam, ale dobrze było. Było o zmianie poszwy, podkład płócienny, gumowy. Ale na pewno zdam, cieszę się... Później porozmawiamy. Jestem w domu i Agnieszkę zabieram”. – Jak tu trafiłam? Sprawy rodzinne się nieco skomplikowały. Rodzice zaczęli pić, zaniedbywać nas. Przez to miałam problemy w szkole. I sąd zdecydował, że kieruje mnie do „Katolickiego”. Zadomowiłam się tu i żyłam, dzień po dniu. Kiedy tu trafiłam, miałam 15 lat. Także duża byłam. Rozumiałam to, co się stało. Jeździłam do rodziców, odwiedzałam ich. Bo tu dba się o to, żeby dzieci miały kontakt ze swoimi rodzicami. Dziś wiem, że to dobrze. Dziś jestem samodzielna, od pięciu lat sama się utrzymuję. Pracuję, uczę się. Są ludzie, co się łamią, a ja się nie łamię. Chodziłam na zajęcia sportowe, dużo sportu uprawiałam. Mam dużo dyplomów i wyróżnień. Unihokej, piłka ręczna. Biegałam w Maratonie Lednickim, na lednicką rybę biegłam – wylicza. Magda skończyła szkołę zawodową, później liceum. Dalej się uczy, kończy kurs na opiekunkę środowiskową. – Przyszłam po Agnieszkę. Jest młodsza ode mnie. Pamiętam, odbierałam poród, kiedy mama ją rodziła. W domu się urodziła. Mała byłam wtedy – uśmiecha się. Agnieszka po urodzeniu trafiła do rodziny opiekuńczo-wychowawczej. – Zaadoptowali ją na stałe. Ale nie wyszło, zaczęli pić. Była jeszcze gorsza patologia niż u nas. Trzy lata temu trafiła do „Katolickiego”. Teraz jest dobrze – mówi Magda. Cieszy się, bo teraz ich rodzice nie piją, jak mówi, „opamiętali się”. – Co dla mnie jest dziś najważniejsze? Żeby żyć inaczej, żeby stworzyć sobie inne życie niż moi rodzice. Ludzie mawiają: „Jaka matka, taka córka”. Ale zdziwili się. U mnie tak nie jest – podkreśla. Wstaje. Wraz z Agnieszką idą na miasto.}

To nie jest patologiczna rodzina, o nie. Patologia to przecież brud, ubóstwo, tłuste, potargane włosy i odór alkoholu, tego najtańszego. Patologia to 500 plus, za które kupisz wódkę za rogiem. Ale na pewno nie kurtka z modnej sieciówki i starannie dobrany podkład. Co to, to nie. Patrz, jacy uśmiechnięci, szczęśliwi. Jest wieczór.

Miałam zamiar wrzucić nie kosmetycznych ulubieńców ubiegłego roku, ale temat nie ucieknie – pojawi się jako kolejny wpis. Nie ma co ukrywać, że jestem fanką marki Fenty Beauty, więc nie mogłam sobie odmówić przetestowania ich nowości. Fenty zdecydowało się na rozszerzenie gamy swoich podkładów o kolejne 10 odcieni i od wczoraj możemy wybierać podkład nie z czterdziestu (jak dotychczas), a z aż pięćdziesięciu kolorów! Poza tym pojawił się płynny korektor – również dostępny w pięćdziesięciu kolorach, oraz puder sypki w ośmiu odcieniach. Jeżeli chodzi o korektor bardzo fajnym podejściem marki jest to, że numery poszczególnych kolorów korektora pokrywają się z numerami kolorów podkładu. Korektor nie jest dokładnie w tym samym odcieniu co podkład, a jest od niego odpowiednio jaśniejszy i ma dopełniać kolor podkładu. Moim zdaniem to genialne posunięcie, bo dobór odpowiedniego koloru korektora do podkładu wcale nie jest taki prosty, co widać na ulicach naszych miast, ponieważ nietrudno w tłumie wypatrzyć dziewczyny z odwróconą pandą pod oczami. Zazwyczaj wybieramy za jasny odcień dodatkowo rozjaśniając go bielącym pudrem (tak przynajmniej wynika z moich obserwacji). Fenty wyciąga do nas pomocną dłoń, wystarczy dobrać kolor podkładu, a korektor „wybierze się” niejako sam. Koniec tego wprowadzenia – przejdźmy do konkretów. Pro Filt’r Instant Retouch Concealer Jak już wcześniej wspomniałam korektor występuje w pięćdziesięciu odcieniach i od wczoraj bez problemu znajdziecie je na stronie Sephory lub stacjonarnie w drogeriach. Kosztuje on 109zł, a jego pojemność to 8ml. Konsystencją nie przypomina on żadnego korektora, z którego dotychczas korzystałam. Jest on gęsty, nieco lepki, dobrze napigmentowany, nie zastyga na skórze, ale też nie migruje po twarzy. Rozprowadza się super łatwo i genialnie wtapia się w skórę. Myślę, że będzie on genialnym produktem do używania nawet bez podkładu. Nałożony pod oczy nie obciąża tego obszaru. Mój kolor podkładu to 140, więc wybrałam również taki kolor korektora i muszę przyznać, że dobrane są świetnie. Możecie zobaczyć to na zdjęciu niżej – po lewej stronie jest podkład, który jest ciemniejszy i bardziej żółto-oliwkowy, a po prawej korektor – tylko odrobinę jaśniejszy, ale posiadający w sobie łososiowe tony. Ich połączenie na twarzy wygląda genialnie! Pro Filt’r Instant Retouch Setting Powder Na początku powiem, że nigdy nie używałam pudru z wyższej półki cenowej – aż do dziś, moim ulubieńcem był sypki puder z Golden Rose… Ale dziś poznałam Fenty. Puder dostępny jest w ośmiu odcieniach. Sprostuję to, co mówią wszystkie blogerki nazywając go transparentnym – otóż nie. Puder ma kolor, ale nie daje on krycia. Użyte w materiałach reklamowych sformułowanie „truly translucent” jest błędnie przez dziewczyny tłumaczone jako transparentny. Chodzi jednak o to, że słowo „transparent” to nie to samo co „translucent” – transparent oznacza produkt przezroczysty, natomiast translucent to produkt, który jest półprześwitujący. Posiłkując się słownikiem Cambridge: „If something is translucent, light can pass through it and you can almost see through it.” Reasumując – nie jest to puder transparentny, więc podczas zakupu weźcie to pod uwagę. Jak już wcześniej wspomniałam, puder jest dostępny w ośmiu kolorach: lavender, butter, banana, cashew, honey, hazelnut, nutmeg oraz coffee. Dla jasnych karnacji sprawdzą się pierwsze dwa moim zdaniem – lavender zdecydowanie da efekt rozjaśnienia gdyż jest on niemal biały z lekkim fioletowym podtonem, natomiast butter jest jaśniutki i delikatnie żółty. Ja zdecydowałam się na odcień butter, bo nie chciałam jeszcze bardziej rozjaśniać swojej cery bieląc podkład i korektor bardzo jasnym pudrem. Opakowanie pudru jest ogromne, bo za 139zł dostajemy 28 gramów produktu! Sam słoiczek, w którym puder jest zamknięty to małe arcydzieło – nie mogę się na niego napatrzeć. W opakowaniu osobno zapakowana jest dodatkowa zatyczka do pudru, która zapobiega jego wysypywaniu się podczas podróży. Puder ma delikatny zapach, ale nie jest on drażniący – wręcz przeciwnie, jest bardzo przyjemny, a czuć go jedynie przez chwilę podczas aplikacji. Pod oczy nałożyłam go tradycyjnie gąbeczką, a na resztę twarzy pędzlem i wygląda on genialnie. Daje efekt matu, ale nie kredowo-płaskiego, tylko lekko satynowego. Jest bardzo drobno zmielony, więc pięknie wygładza skórę, która wygląda jak po photoshopie. Muszę przyznać, że nigdy nie miałam tak ładnie wyglądającego pudru na twarzy. Warto? Na razie oba produkty miałam na twarzy raz i efekt bardzo mi się podoba – zarówno od razu po nałożeniu, jak i po kilku godzinach z makeupem. Twarz wygląda dobrze zarówno w świetle naturalnym, jak i w sztucznym oświetleniu, a póki co – trzyma się wszystko nienagannie. Jakbym miała z któregoś z tych dwóch produktów zrezygnować, to pewnie podarowałabym sobie korektor, bo mogę go zastąpić choćby moim ulubionym Born This Way z Too Faced, ale pochodzę kolejne kilka dni z Fenty i w razie czego dam znać, który z nich lubię bardziej. Natomiast puder dla mnie to prawdziwa petarda. Wydaje mi się, że będzie dość wydajny, bo nie nałożyłam go dziś zbyt wiele, a naprawdę wygląda na twarzy genialnie. Nie robi ciastka, nie przyciemnia podkładu i korektora, na razie – dobrze trzyma mat. Go też będę dalej testować i jak podpadnie któregoś dnia, to również dam znać. Myślę, że jak nie chcecie kupować wszystkiego, to sprawdźcie puder, bo on naprawdę zrobił na mnie ogromne wrażenie – od opakowania po użycie. Na ostatnim zdjęciu możecie zobaczyć jak podkład, korektor i puder wyglądają razem na mojej skórze. Użyłam do makijażu: podkład Fenty 140, korektor Fenty 140, puder Fenty w odcieniu butter, na powiekach Fenty Metallic Eye + Lip Crayon Set w kolorze Frost Bunny, eyeliner Eveline Precise Brush Liner, tusz Nars Climax, konturowanie Fenty Match Stix w kolorze Almond + paletka do konturowania Smashbox, rozświetlacz Fenty Lightning Dust, pomadka Fenty w kolorze THICC. Fenty wypuściło również nowe pędzle i gąbki, jednak musiałabym napaść na bank, aby kupić wszystko. Pan Bóg najlepiej rozumie, co to jest rodzina zastępcza. Bo posłał swojego syna Jezusa do rodziny zastępczej. Do Marii i Józefa Zbliża się czerwiec, a wraz z nim Dzień Dziecka. Ostatnio, szczególnie w przedszkolach, panuje „moda” na organizowanie przedstawień z cyklu Rodzice dla Dzieci, w których to właśnie rodzice wcielają się w postacie z bajek, wierszyków itd. Jeśli w Twoim przedszkolu lub szkole jeszcze nikt nie wpadł na pomysł zorganizowania takiego miłego wydarzenia to podsunę Wam kilka pomysłów jak to zrobić. Miałam przyjemność zorganizować trzy takie spektakle, więc podzielę się z Wami moim doświadczeniem. Zacznijcie… od spotkania organizacyjnego dla osób chcących wziąć udział w planowanym przedstawieniu. Podczas tego spotkania warto: • stworzyć listę osób chętnych wziąć udział w przedsięwzięciu z danymi kontaktowymi (adres e-mail, telefon)• zrobić burzę mózgów w kwestii scenariusza i wyznaczyć osobę, która go przygotuje - można wziąć na warsztat krótsze lub dłuższe słuchowisko, znaną wszystkim lub nie bajkę, baśń czy legendę, wymyślić własne skecze lub napisać scenariusz w oparciu o wybrane wiersze dla dzieci. Ja za każdym razem sięgałam do wierszy Brzechwy i Tuwima pisząc własne wprowadzenie i przerywniki pomiędzy nimi, by aktorzy poszczególnych wierszyków mogli swobodnie zejść i wejść na scenę. Takie rozwiązanie ma wiele zalet w przypadku, kiedy do przedstawienia zgłosi się wiele osób (w moich dwóch przedszkolnych przedstawieniach było to zawsze około 40 osób). Ilość wierszy zawsze można zwiększyć. A Brzechwa i Tuwim to „wdzięczny materiał”. Jednym z moich scenariuszy podzielę się z Wami TU. To oczywiście bardzo amatorki scenariusz. Możecie śmiało go wykorzystać• wyznaczyć dni i godzinę prób oraz miejsce• wyznaczyć miejsce przedstawienia. Sceną może być część sali w przedszkolu, bardzo dobrym pomysłem jest także zorganizowanie spektaklu w ogrodzie, a jeśli tylko jest taka możliwość - na specjalnym podeście• wyznaczyć reżysera, lub osobę organizatora „kierownika” i jego „asystenta”, lub kogokolwiek innego, w każdym razie kogoś, kto będzie czuwał nad ogólnym przebiegiem prób, przygotowaniem scenariusza, kostiumów, scenografii itd. Na drugie spotkanie należy przynieść gotowy scenariusz... • należy przynieść wydrukowany scenariusz dla każdej osoby biorącej udział w przedstawieniu. Organizator „kierownik” (tak czule będę nazywać tę osobę) może wcześniej rozesłać go mailem i poprosić, by każdy wydrukował tekst we własnym zakresie i zabrał go na próbę. Warto wysłać wcześniej scenariusz także dlatego, by każdy z uczestników mógł przed spotkaniem zapoznać się z tekstem i pomyśleć w jaką rolę chciałby się wcielić. Następnie należy rozdzielić role pomiędzy aktorów. Nigdy nie widziałam z tego powodu kłótni. Wiersze stwarzają wiele możliwości. Jeśli jest np. 5 wierszy to i przynajmniej 5 głównych ról. Wiele osób zainteresowanych jest także rolami, w których cytuję: „nic nie trzeba mówić”. Takich też jest wiele. Każdy znajduje coś dla siebie• po rozdzieleniu ról warto przeczytać scenariusz kilka razy• do organizatora „kierownika” należy zmotywowanie aktorów do nauczenia się tekstu na pamięć, by na następnej próbie próbować inscenizacji Kolejne spotkania to próby inscenizacji… • kolejne spotkania to próby inscenizacji. Warto rzucić się od razu na głęboką wodę, szczególnie jeśli jest mało czasu, czyli motywować aktorów (to zadanie organizatora „kierownika”), by przychodzili z przygotowanym tekstem, wizją kostiumu i może już nawet jego elementami, rekwizytami. W miejscu prób trzeba określić gdzie jest scena, gdzie widownia, by w ich trakcie już ustalać kto z której strony wchodzi na scenę, którędy z niej schodzi, gdzie mniej więcej będą znajdowały się elementy scenografii itd. To szczegóły, które są bardzo ważne i tworzą jedną spójną całość Kostiumy i scenografia… • gdy rodzice organizują przedstawienia dla dzieci wszystko tworzą zupełnie sami i to jest w tym najwspanialsze. Nie tylko występują w roli aktorów, ale sprawdzają się także jako kostiumolodzy i scenografowie. To wcale nie jest takie strasznie trudne na jakie może wyglądać. Jeśli chodzi o kostiumy warto zajrzeć do szafy swojej, ale także koleżanki, mamy, cioci, męża czy kolegi. Wszędzie, byle znaleźć coś odpowiedniego dla swojego bohatera, nawet jeśli to jest seler, pietruszka czy wąż. W ruch mogą pójść maszyny, igły, nici, bibuła, kleje itd. Jeśli ktoś nie ma pomysłu czy zdolności, by samemu przygotować strój warto poprosić o pomoc kolegów aktorów podczas prób, zgłosić problem, oznajmić co jest potrzebne i się powymieniać zdobyczami. W zespole zawsze jest mnóstow życzliwych i pomocnych ludzi. Z doświadczenia wiem, że osoby, które na początku obawiają się bardzo o swoje kostiumy, w efekcie zachwycają swoimi pracami. Okazuje się, że rodzice potrafią zrobić naprawdę wiele dla swoich pociech. I przebranie się za szafę, żyrafę, świnię czy fortepian zupełnie nie stanowi problemu • scenografia to wyzwanie. Ale dla grupy osób chcących zrobić coś fajnego dla dzieciaków to nie problem. Warto zorganizować jedno albo dwa spotkania na wspólne tworzenie jej elementów. To także okazja, by dobrze się poznać, zintegrować. Zyska na tym przedstawienie, gdyż dobre fluidy pomiędzy występującymi zaowocują świetnym występem. To też kolejna szansa dla nieśmiałych, by przełamać swój strach przed występem. Jedyne co trzeba to przynieść materiały do pracy (kartony, farby, bibuły, kleje, nici, sznurki, nożyczki itd.) oraz kawę, herbatę, coś słodkiego, by umilić sobie ten czas. Testowałam trzy razy, gwarantuję Wam świetną zabawę Próba generalna… • próba generalna to bardzo ważne wydarzenie, na które powinni stawić się wszyscy występujący w pełnej gotowości, z wyuczonym tekstem, w kompletnym kostiumie, z rekwizytami. Powinna się ona odbyć na docelowej scenie przy gotowej scenografii. To jedyna okazja, by naprawić ewentualne błędy, sprawdzić czy spódnica dobrze się trzyma, a kapelusz nie spada, czy część dekoracji nie wywraca się prosto na aktorów, czy podkład muzyczny pasuje, czy aktorzy na pewno dobrze pamiętają kiedy i po kim wychodzą na scenę itd. Z reguły odbywa się ona dzień lub dwa dni przed planowanym spektaklem Przedstawienie dla dzieciaków… • należy ustalić godzinę, o której aktorzy powinni się stawić w dniu przedstawienia w „garderobach”, by na spokojnie przygotować się do tego ważnego wydarzenia. Z tak dobrym przygotowaniem spektakl z pewnością się uda, a miny dzieci będą bezcenne. Bo oczywiście całe to zamieszanie należy zachować przed nimi w tajemnicy. Emocje towarzyszące temu wydarzeniu zapamiętacie z pewnością na całe życie Rada dla organizatora „kierownika”… • jesteś bardzo ważną postacią. Wśród wszystkich osób, które się do Ciebie zgłoszą będą też takie osoby, które bardzo będą chciały wystąpić w przedstawieniu, by zrobić wielką przyjemność swojemu dziecku, ale będą to osoby nieśmiałe, bez wiary w swoje siły i umiejętności. I Twoja w tym głowa, by ich przekonać, że mogą zrobić wiele, by wyciągnąć z nich to co najlepsze. Warto zagrzewać do boju swoich aktorów dobrą energią i słowem. Ważne, by motywować ich do działania. Warto robić notatki na scenariuszu podczas prób, by po każdej z nich zrobić podsumowanie typu: kto sobie już dobrze radzi, kto co powinien poprawić, co należy jeszcze donieść na kolejne próby, zmienić, dołączyć, poprawić, itd. Można na bieżąco przekazać spostrzeżenia face to face aktorom po każdej zakończonej próbie, albo przesyłać podsumowania mailem. I także mailem warto przypominać o kolejnych próbach, nowych ustaleniach. To wielka praca, ale bardzo ważna i dzięki temu przedstawienie wychodzi wspaniale. Warto mieć także obok siebie dobrą duszyczkę, która coś podpowie, wesprze, gdy przyjdzie taka potrzeba. I co najważniejsze. Wciąż trzeba podkreślać, że wszyscy robią to dla dzieciaków i po to, by się przede wszystkim dobrze bawić, nawet jeśli to oznacza zrobienie z siebie wariata, oczywiście w pozytywnym tego słowa znaczeniu. A na zakończenia dobrze jest podziękować wspaniałym aktorom i nagrodzić ich np. cukierkami. Powodzenia. Wiecie co? Już Wam zazdroszczę, bo to wspaniałe przeżycie i przygoda. Przez kilka długich lat marzyłam o tym, by zostać aktorką. Życie potoczyło się inaczej, ale przedszkole i szkoła dały mi szansę zrealizować się w roli reżysera. Przyniosło mi to wiele szczęścia. Wszystkie przedstawienia zawsze bardzo się udały, ale to bez wątpienia też zasługa ludzi, z którymi się pracuje. A ja trafiłam na wspaniałych. Ale jak mieliby oni być inni, skoro chcieli coś tak cudownego zrobić dla swoich dzieci… Skorzystam z okazji i jeszcze raz złożę wielkie podziękowania dla nich, szczególnie też dla Asi i Iwony, a także dla Pani Marty, dyrektora przedszkola Bystrzaki w Gdyni-Dąbrowie. W zeszłym roku wpadłam na pomysł zorganizowania takiego przedstawienia dla dzieci Mam i Tatów Frajdowiczów. Co Wy na to drogie Mamy i Tatowie? Wiem, że w tym sezonie już mi się to nie uda, ale jeśli byłaby chęć z Waszej strony, to kto wie, może w przyszłym roku? Cała rodzina prosi o pieniądze z fundacji. Zuzanna Kropkowska Aldona Kleczkowska. 21 listopada 2023, 7:30. Piotr Gąssowski i Agnieszka Szpila mają nieuleczalnie chore córki. Instagram/Facebook. Zobacz galerię (14 zdjęć) Agnieszka Szpila to znana i popularna pisarka, której życie dalekie jest od książkowego ideału.

#1 Cześć, za dwa miesiące mam termin porodu, wybrałam szpital Św. Rodziny w Poznaniu. Czy są tu mamy które rodziły w tym miejscu, lub też zamierzają ? Albo może słyszałyście od kogoś czy warto wybrać to miejsce ? Mój lekarz tam nie pracuje, Ale właśnie tutaj wysyła swoje pacjentki z uwagi na znajomych innych lekarzy. Chciałam się od Was dowiedzieć jaka jest tam opieka, jak się zaopatrują na SN, czy póki jeszcze można to warto mieć osobę towarzyszącą do porodu ? No i czy coś się zmieniło w wyprawce do szpitala, czy mogłybyście polecić jakieś rzeczy które koniecznie trzeba wziąć ze sobą bo szpital ich nie zapewnia ? Będę Wam bardzo wdzięczna za odpowiedzi reklama #2 Hej ja tam rodzilam 8 lat temu fakt faktem ale mam koleżankę co rodzic tam będzie teraz. Powiem ci że co do porodu rodzinnego w dobie covid wróciły one na jakiś czas i teraz w sumie na stronie się najwięcej dowiesz czy nadal tak można. Tam się nic za to kiedyś nie płacili w porównaniu do np polnej i lutyckiej. Co do rzeczy do zabrania ja miałam tylko to co do siebie i ubranka na wyjście bobaski są tam cudnie traktowane myte przebierane czysciutkie pachnace hehe jedyna zasada która do tej pory tam panuje to na czas pobytu jak masz gości to jest taka sala do odwiedzin bobaska wolno ci tylko pokazać przez drzwi bo wyjść Ci z nim nie pozwolą. Całą reszta rzeczy jak pieluszki itp też tam była podkłady ciążowe ja polecam z całego serca ubistwiam położne stamtąd chodź sama izba przyjęć i badania na dole u lekarza nim puszczą cie na porodowke odbywają się rozlegle, sale są małe ale przyjazne nikt Ci inny nie wrzeszczy nad uchem itp #3 Hej ja tam rodzilam 8 lat temu fakt faktem ale mam koleżankę co rodzic tam będzie teraz. Powiem ci że co do porodu rodzinnego w dobie covid wróciły one na jakiś czas i teraz w sumie na stronie się najwięcej dowiesz czy nadal tak można. Tam się nic za to kiedyś nie płacili w porównaniu do np polnej i lutyckiej. Co do rzeczy do zabrania ja miałam tylko to co do siebie i ubranka na wyjście bobaski są tam cudnie traktowane myte przebierane czysciutkie pachnace hehe jedyna zasada która do tej pory tam panuje to na czas pobytu jak masz gości to jest taka sala do odwiedzin bobaska wolno ci tylko pokazać przez drzwi bo wyjść Ci z nim nie pozwolą. Całą reszta rzeczy jak pieluszki itp też tam była podkłady ciążowe ja polecam z całego serca ubistwiam położne stamtąd chodź sama izba przyjęć i badania na dole u lekarza nim puszczą cie na porodowke odbywają się rozlegle, sale są małe ale przyjazne nikt Ci inny nie wrzeszczy nad uchem itp Bardzo dziękuję Ci za odpowiedź Asic Zaciekawiona BB #4 Rodziłam w tym szpitalu rok temu. Przeważnie słyszałam dobre opinie. Sama jednak mam mieszane uczucia. Panie w izbie przyjęć niezbyt miłe. Zachowywały się jakbym przyszła je pozarażać. Na sali przedporodowej też niezadowoleni, bo podejrzewano, że mam skurcze przepowiadające. Poszłam ze skierowaniem na cc (ułożenie pośladkowe). Pomimo tego nie chcieli mnie ciąć bo to był 37 tydz. Dopiero jak się okazało, że faktycznie rodzę to zmienili podejście. Chwila moment i byłam na stole operacyjnym. Trzęsłam się ze strachu... Ale lekarze zagadywali i żartowali. Pielęgniarka gładziła mnie po twarzy. Anioł! Dziecko zobaczyłam dopiero następnego dnia. Na oddziale położne bardzo miłe i pomocne (poza jednym ewenementem). Ogromny minus to brak doradczyni laktacyjnej, bo miałam okropny problem z karmieniem. No i brak przewijaka i łazienki w pokoju..zgięta w pół musiałam iść do toalety na drugi koniec korytarza. W pokoju były dostępne podkłady, ale po pieluchy trzeba chodzić na oddział noworodkowy, więc polecam wziąć również swoje. Akurat w tamtym czasie w ogóle nie było odwiedzin, ale w razie potrzeby to można coś przekazać przez portiernię. #5 Rodziłam w tym szpitalu rok temu. Przeważnie słyszałam dobre opinie. Sama jednak mam mieszane uczucia. Panie w izbie przyjęć niezbyt miłe. Zachowywały się jakbym przyszła je pozarażać. Na sali przedporodowej też niezadowoleni, bo podejrzewano, że mam skurcze przepowiadające. Poszłam ze skierowaniem na cc (ułożenie pośladkowe). Pomimo tego nie chcieli mnie ciąć bo to był 37 tydz. Dopiero jak się okazało, że faktycznie rodzę to zmienili podejście. Chwila moment i byłam na stole operacyjnym. Trzęsłam się ze strachu... Ale lekarze zagadywali i żartowali. Pielęgniarka gładziła mnie po twarzy. Anioł! Dziecko zobaczyłam dopiero następnego dnia. Na oddziale położne bardzo miłe i pomocne (poza jednym ewenementem). Ogromny minus to brak doradczyni laktacyjnej, bo miałam okropny problem z karmieniem. No i brak przewijaka i łazienki w pokoju..zgięta w pół musiałam iść do toalety na drugi koniec korytarza. W pokoju były dostępne podkłady, ale po pieluchy trzeba chodzić na oddział noworodkowy, więc polecam wziąć również swoje. Akurat w tamtym czasie w ogóle nie było odwiedzin, ale w razie potrzeby to można coś przekazać przez portiernię. Dziękuję za odpowiedź. Zamierzam wlasnie wziac pampersy i kilka sztuk podkladow zeby w razie czego nie chodzic i nie prosic A orientujesz się czy wszystkie sale są bez łazienek? Tzn że łazienki znajdują się na korytarzu? Jak rodziłam pierwsze dziecko na polnej to zdaje się że w każdej sali była łazienka. Asic Zaciekawiona BB #6 Wydaje mi się, że powninny być również z łazienkami. Może ja źle trafiłam (sala pocięciowa obok dyżurki) #7 Cześć, za dwa miesiące mam termin porodu, wybrałam szpital Św. Rodziny w Poznaniu. Czy są tu mamy które rodziły w tym miejscu, lub też zamierzają ? Albo może słyszałyście od kogoś czy warto wybrać to miejsce ? Mój lekarz tam nie pracuje, Ale właśnie tutaj wysyła swoje pacjentki z uwagi na znajomych innych lekarzy. Chciałam się od Was dowiedzieć jaka jest tam opieka, jak się zaopatrują na SN, czy póki jeszcze można to warto mieć osobę towarzyszącą do porodu ? No i czy coś się zmieniło w wyprawce do szpitala, czy mogłybyście polecić jakieś rzeczy które koniecznie trzeba wziąć ze sobą bo szpital ich nie zapewnia ? Będę Wam bardzo wdzięczna za odpowiedzi Witam ja tam rodziłam 6 lat temu i powiem szczerze ze dobrze wspominam ten czas położne bardzo pomocne i mile po porodzie mialam możliwość wybrania czy chce syna przy sobie czy wole odpocząć po porodzie niestety na koncu zadecydowały za mnie bo bylam zbyt slaba mężowi syna pokazali odrazu i później w korytarzu w specjalnym wózku mogłam syna pokazać rodzinę teraz jestem w 5+5 juz i jak ciąża bedzie ok i mój lekarz prowadzący mi pozwoli bo ten sam doktor prowadzil mi synka co teraz maleństwo innemu nie ufam i z nim ustalam jaki szpital najlepiej i pozwoli mi rodzic w sw rodzinie to na pewno będę tam rodzic pozdrawiam #8 Witam ja tam rodziłam 6 lat temu i powiem szczerze ze dobrze wspominam ten czas położne bardzo pomocne i mile po porodzie mialam możliwość wybrania czy chce syna przy sobie czy wole odpocząć po porodzie niestety na koncu zadecydowały za mnie bo bylam zbyt slaba mężowi syna pokazali odrazu i później w korytarzu w specjalnym wózku mogłam syna pokazać rodzinę teraz jestem w 5+5 juz i jak ciąża bedzie ok i mój lekarz prowadzący mi pozwoli bo ten sam doktor prowadzil mi synka co teraz maleństwo innemu nie ufam i z nim ustalam jaki szpital najlepiej i pozwoli mi rodzic w sw rodzinie to na pewno będę tam rodzic pozdrawiam Super, dziękuję za odpowiedź. Gratuluję ciąży i życzę wszystkiego dobrego #9 Moje koleżanki tam rodziły 10 lat temu, 2 lata i miesiąc każda z nich bardzooo niezadowolona każda miała komplikację po porodzie. Albo źle zszyta po cc albo pozostawione coś w macicy ale co osoba to będzie inna opinia. Ja rodzilam na Raszei i było super reklama #10 Hey Ja chciałam rodzic tam 12 lat mnie odesłali dzień przed porodem do domu Twierdząc ze jeszcze czas i kazali podpisać dokumenty ze wychodzenia na własne Życzenie "bo maja taka procedurę ".Na następny dzień wnet bym urodziła w się ze na oddziale panowała sepsa dlatego nie chcieli mnie przyjąć i bali się ze to się jak z filmu.

. 666 627 730 786 462 523 671 295

bo to jest rodzina podkład